edukacja (41)Śruty poekstrakcyjne można podzielić na trzy grupy: bardzo dobre, o średniej wartości i o gorszej wartości. Z uwagi na dobrą jakość białka soi i duże jej zasoby na rynkach światowych, zarówno w Polsce, jak i w innych krajach, najczęściej i najchętniej stosuje się w żywieniu zwierząt śrutą sojową. W kraju natomiast produkuje się śrutę rzepakową w ilości około 300 tys. ton rocznie, przy czym produkcja ta w miarę rozszerzania uprawy rzepaku będzie się zwiększała. Śruta rzepakowa ma stosunkowo dobry skład aminokwasowy i mineralny, lecz z powodu występowania w niej różnych związków szkodliwych i toksycznych ilość jej w dawkach pokarmowych dla świń i drobiu musi być mocno ograniczona. Udział jej, w dawkach dla tuczników wynoszący ponad 5%, dla niosek ? ponad 3%, dla brojlerów ? ponad 10% zmniejsza pobieranie i wyzyskiwanie pasz, obniża przyrosty i nieśność oraz powoduje powiększenie tarczycy, u samic obniża płodność. U przeżuwaczy enzym myrozynaza, uwalniający z glukozydów związki szkodliwe, zostaje w znacznym stopniu zniszczony w żwaczu, dzięki czemu śruta rzepakowa przestaje być dla nich szkodliwa.