Trzecim członem samowiedzy jest „ja idealne”, składające się z sądów o standardach osobistych. Standardy te są pragnieniami, życzeniami i ideałami dotyczącymi pożądanych przez jednostkę stanów rzeczy. Standardy osobiste są różnorodne. Mogą one dotyczyć idealnego (optymalnego) stanu rzeczy lub dobrego stanu rzeczy, który odpowiada minimalnemu poziomowi aspiracji. Ich treść zależy od wielu czynników społecznych i kulturowych. Jednym z nich jest struktura rodziny. Takie zmienne jak nie- tzscheański lub prometejski system wartości rodziców, ich metody wychowawcze, stosunki interpersonalne między matką, ojcem a dzieckiem wpływają na pragnienia, aspiracje i ideały człowieka. Zależności te dokładniej opisałem w rozdziale 3. Istotną rolę w formułowaniu standardów osobistych odgrywają również stereotypy i tradycje kulturowe. Tak więc w kulturach wschodnich, na przykład w kulturze japońskiej, „ja idealne” jest znacznie rozbudowane. Tłumi ono „ja realne” i „ja potencjalne”. Wiąże się to z decydującą rolą grupy w kształtowaniu ideałów własnej osoby. Ideały te są narzucone z zewnątrz. Wiedza o samym sobie, którą posiada człowiek samowiedny, jest zatem trójczłonowa. Samooceny, sądy możliwościowe i standardy osobiste, reprezentowane w świadomości, tworzą pewien trójkąt egzystencjalny, w ramach którego toczy się życie jednostkowe.