Fale dojrzewania
Kiedy jesteśmy z dzieckiem od momentu jego urodzenia i mamy możliwość śledzenia rozwoju jego relacji codziennie, aż do dorosłości, niemal każdego dnia dostrzegamy zmiany. Widzimy, jak nowe sposoby wchodzenia w relacje na początku pojawiają się sporadycznie, potem stopniowo stają się coraz częstsze, by w końcu przeważyć nad wcześniejszym ich rodzajem na podobieństwo dużej fali, zalewającej wierzchołek swojej poprzedniczki. Czasami jednak obserwujemy również ponowne wychodzenie na powierzchnię wcześniejszych typów relacji. Niektóre kolejne zmiany zachodzą tak szybko i energicznie, że z ledwością nadążamy z ich obserwacją. Kiedy indziej znów zdarzają się chwilowe zastoje lub powroty do relacji wcześniejszego typu. Rozwój dziecka przebiega według indywidualnego wewnętrznego wzajemnego oddziaływania fal: płynących do przodu i cofających się. Każde dziecko dysponuje indywidualnymi sposobami rozwijania relacji, a jednoczenie podlega określonym, wspólnym dla wszystkich fazom następujących po sobie fal dojrzewania. Ponieważ właściwości tych fal objawiają się najpełniej w fazach szczytowych, najczęściej opisuje się je właśnie w tej postaci. Dla uproszczenia opisu pominiemy wiele indywidualnych wariantów i skoncentrujemy się na tym, co jest dla nich najbardziej typowe i co dla wszystkich wspólne.
